Uitstellers zijn niet lui, maar voorzichtig.
Je kunt je erg schuldig voelen over je uitstelgedrag, maar hersenonderzoek wijst uit dat het niet zozeer luiheid is maar voorzichtigheid. Bovendien kun je jezelf trainen om minder uit te stellen.
Je kunt je goed rot voelen als je een belangrijke taak alwéér hebt uitgesteld. Elke keer neem je je voor om het anders te doen, je gedrag te veranderen en meer gedaan te krijgen. Maar: het is niet alleen maar gedrag. Uit onderzoek blijkt dat de hersenen van doeners en uitstellers anders in elkaar zitten. Bij uitstellers is de amygdala gemiddeld groter. Dit is het hersengebied waar emoties als angst gecontroleerd worden, en waar de ‘vechten of vluchten’ reactie wordt geïnitieerd. In andere woorden : mensen die vaak uitstellen, zijn misschien simpelweg voorzichtiger, en niet zozeer lui.
Perfectionisme
Die angst kan komen door perfectionisme; angst omdat je project of presentatie misschien niet zal lopen zoals je wilt. Je hersenen manen je dan tot voorzichtigheid, waardoor je het uit gaat stellen. Koppel je kwaliteit niet aan je eigenwaarde. Je hoeft jezelf niet iedere keer te bewijzen.
Goed uitstelgedrag
Als je het doet doe het dan wel goed. Blijf dan niet zitten proberen en je schuldig voelen. Ga iets anders doen, iets waar je blij van wordt of zelfs iets van leert. Kom daarna uitgerust terug en ga doen wat je eigenlijk moet doen.
Beloon jezelf bovendien voor goed gedrag, ook voor die kleine dingen, in plaats van boos op jezelf te zijn als je weer iets uitstelt. Beloning werkt vele malen motiverender dan straf.
Wil je hulp bij het maken van takenlijstjes? Laat het me weten en ik help je, bel me, mail me!