Ervaring.
Zelf heb ik al heel wat ervaring met ‘döstädning’, na de dood van mijn moeder, schoonmoeder en later mijn (ex) man heb ik moeten opruimen. Mijn moeder was heel orderlijk en opgeruimd. Ik wist precies waar alles lag en alles was op die plek ook compleet. Het verdelen onder de familie en vrienden was daardoor ook ‘makkelijker’ te doen. Spullen die na het verdelen overbleven konden keurig netjes naar een goed doel of kringloopwinkel. Voor de rest van de spullen was mijn vader verantwoordelijk. Hij wilde een ‘mannen huishouden’ en ik maakte op de planken stickertjes met bv voor welk bed dat beddengoed was. Zo werden de kasten makkelijker netjes te houden voor hem. Toen mijn vader kleiner moest gaan wonen was dat ook makkelijker voor hem.
Bij mijn schoonmoeder en man moest ik werkelijk alles nalopen en uitzoeken. Dit is dan zo’n grote klus dat de moed je soms in de schoenen zakt. Naast je gezin heb je een heel leven op te ruimen. Buiten dat je ook nog met een huurbaas zit die zijn huis/appartement graag door wil verhuren. Dus áls je het goed kan voorbereiden zeker doen je doet je nabestaanden een heel groot plezier.
Döstädning voor jezelf daarentegen, is een ander verhaal. Het is juist fijn om de tijd te nemen, en aan de hand van al je spullen na te denken over het leven dat achter je ligt. Bovendien is het een goede manier om jezelf en familie en vrienden voor te bereiden op je dood. Het is een laagdrempelige manier om het gesprek daarover te beginnen. Zo weet je ineens dat die bijzonder porseleinen kopjes met gouden randjes niets voor de moderne kinderen zijn omdat ze niet in de vaatwasser kunnen. Kijk of je er iemand blij mee kunt maken óf verkoop ze via het internet óf breng ze naar de kringloopwinkel.
Als je eenmaal begonnen bent met je nalatenschap op te ruimen, wordt het zowel voor jezelf als voor je kinderen/nabestaanden steeds makkelijker te accepteren dat je er op een gegeven moment niet meer bent. Zonder dat je in een depressie zakt.
Met dit alles is tijd een belangrijke schakel. Zorg dat je er flink de tijd voor neemt. Vanaf je 65ste kan je langzaam gaan beginnen met sorteren. Het hoeft, in principe, niet op stel en sprong klaar te zijn. De herinneringen brengen tijd met zich mee en daar mag je ook weer van genieten. Begin daarom ook niet met foto’s en brieven daar zit veel te veel emotionele lading op. Zo kom je nooit aan opruimen toe. Begin met de schuur of de zolder daar liggen vaak veel spullen opgeslagen die toch nergens toe dienen. Pas bij het opruimen de KonMari methode toe. Bekijk het per categorie – kleding, keukenspullen, boeken enz. Zo houd je overzicht. Spreek met jezelf af hoe lang je over een kamer wil doen, bv een maand lang je slaapkamer opnieuw opruimen. Je gewone leven gaat immers ook gewoon door! Succes het zal een bewogen maar mooie reis worden!!
Weet je niet hoe te beginnen? Of is het je allemaal teveel? Laat het me weten en ik help je met het overzichtelijk maken, bel me, mail me!