Laat het opruimen niet aan je nabestaanden over.
Als je al eens probeert te beginnen over het opruimen van het huis van je ouders of grootouders begint het gedoe. “Het valt wel mee met ál die spullen”, “ik ben nog niet oud genoeg om op te ruimen”, “is voor de kinderen ook leuk als ik er niet meer ben”. Niets is minder waar. Familieruzies liggen op de loer na het overlijden. Want wie moet er vrij nemen om alles uit te pluizen en te verdelen? En: wie mag de gouden armband van moeder hebben?
In Zweden hebben ze daar wat op bedacht: döstädning, opruimen voor je doodgaat. Het is je eigen verantwoordelijkheid om je nabestaanden niet op te zadelen met een enorme verzameling spullen. Jonge mensen hebben tegenwoordig niet de tijd om al die dingen na je dood op te ruimen.
Er is een verschil met ‘normaal’ opruimen zoals bijvoorbeeld het opruimen met de KonMari methode en het opruimen voor je doodgaat. Heel simpel döstädning, opruimen voor je dood duurt langer. Het is geen kwestie van spullen in een doos kieperen en die op straat zetten; het is het overzien van je leven, in de vorm van alles wat je om je heen hebt verzameld – een proces dat jaren kan duren. Je hoeft ook niet alles weg te doen. Dingen die je echt leuk vind, en waar je echt van houd, gooi je natuurlijk niet weg. Zet de spullen waar je echt van houd op een speciale plaats zodat je er altijd van kan genieten. In een doos laten zitten is dan zonde want zo heb je er zelf niets aan en het is maar de vraag of je nabestaanden die spullen zó zullen waarderen als jij dat doet. Geef ze een ereplek!
Weet je niet hoe te beginnen? Of is het je allemaal teveel? Laat het me weten en ik help je met het overzichtelijk maken. bel me, mail me!